«Ο ποντικός και η θυγατέρα του»

Μια φορά και ένα καιρό… ήταν ένας ποντικός που είχε μια κόρη πολύ όμορφη.Ήθελε να την παντρέψει αλλά δεν ήθελε να την δώσει σε ποντικό.

Και εκεί που σκεφτότανε βλέπει τον ήλιο να λάμπει.

«Α!!! Να γαμπρός για το κορίτσι μου!!!» σκέφτηκε, και χωρίς να χάσει καιρό, την παίρνει και πάει στο παλάτι του ήλιου.

__ Ήλιε, ήρθα να σε ρωτήσω αν θα πάρεις την κόρη μου για γυναίκα σου. Δε θέλω να τη δώσω σ’ άλλονα τόσο όμορφη που είναι, μόνο σε σένα που είσαι ο πιο δυνατός του κόσμου.

__ Αχ! του λέει ο ήλιος. Δεν είμαι εγώ ο πιο δυνατός του κόσμου. Το βλέπεις εκείνο το σύννεφο; Ε αυτό αν με πλακώσει, σκοτεινιάζω και τίποτα δεν μπορώ να κάνω. Πήγαινε σε αυτό. Αυτό είναι πιο δυνατό!

Ο καημένος ο ποντικός τι να κάνει, πήγε στο σύννεφο.

__ Γεια σου σύννεφο! ήρθα να σου ζητήσω να παντρευτείς την κόρη μου αφού εσύ είσαι ο πιο δυνατός του κόσμου!

__ Αχ! του λέει το σύννεφο. Δεν είμαι εγώ ο πιο δυνατός του κόσμου! Τον βλέπεις το άνεμο; Ε αυτός όταν φυσά εγώ σκορπίζομαι και χάνομαι. Πήγαινε σε αυτόν. Αυτός είναι ο πιο δυνατός!

Ο ποντικός ξεκίνησε να βρει τον άνεμο…

__ Γεια σου άνεμε! ήρθα να σου ζητήσω να παντρευτείς την κόρη μου αφού εσύ είσαι ο πιο δυνατός του κόσμου!

__ Αχ! του λέει ο άνεμος. Δεν είμαι εγώ ο πιο δυνατός του κόσμου! Το βλέπεις εκείνο το κάστρο;

__ Αα ε ναι βέβαια! Όλοι το βλέπουμε και το καμαρώνουμε!

__ Εε 1000 χρόνια φυσάω και δεν κατάφερα να το ρίξω…. Πήγαινε σε αυτό. Αυτό είναι το πιο δυνατό.

Πήγε ο ποντικός στο κάστρο και του ζήτησε να παντρευτεί την κόρη του.

__ Αχ! του λέει το κάστρο. Τον ακούς αυτόν τον θόρυβο;

__ Ποιο θόρυβο;

__ Αν σταθείς λίγο να ακούσεις θα καταλάβεις…

__ Ααα ναι το ακούω. Τι είναι;

__ Αντρειωμένα θεριά, ποντικοί! Που αν θέλουνε μπορούν να φάνε τα θεμέλια μου και να με ρίξουνε κάτω. Από τους ποντικούς πιο δυνατός κανείς δεν είναι στο κόσμο!

Και έτσι ο ποντικός πάντρεψε την κόρη του με έναν όμορφο ποντίκαρο! Και στο γλέντι καλέσανε και τον ήλιο, το σύννεφο, τον άνεμο και το κάστρο και πέρασαν αυτοί καλά και εμείς  ακόμη καλύτερα!